Sagardoa
Sagardoak eta sagardotegiek, tradizioa dela medio, lehentasunezko tokia dute Hernanin, gure kulturan eta gure egunerokotasunean.
Euskal Herrian, Gipuzkoa da sagarrondoak hazteko eta sagardoa
egiteko ohiturari leialen eutsi dion lurraldea. XX. mendearen hasieran,
sagardo asko egiten zen Gipuzkoan, baina 1936ko gerraren ostean
produkzioak behera egin zuen, eta, 1967an, historiako kontsumo txikiena
izan zen.
Euskal tradizioen berpizkundearekin, eta bereziki 1980ko
hamarkadatik aurrera, sagardotegiak berriz ere modan jarri ziren
Gipuzkoan, baina orain dela 100 urteko produkzioetara iritsi gabe.
Gaur egun, sagardotegien fenomenoa eta sagardoaren kontsumoa
berpiztu eta finkatu egin dira. Baserrietan ikusi zuten sagardoa beren
ekonomiaren beste osagarri bat izan zitekeela, eta, horrenbestez, berriz
ere ekin zioten produkzioari eta merkaturatzen ere hasi ziren.
Gehiago irakurri: Gerra aurreko sagardotegietatik gaur egungo egoerara
Euskal Herrian egiten den sagardoak badu bereizgarri bat munduko
beste hainbat tokitan egiten dituztenen aldean: sagardo naturala
kontsumitzen da; beste hainbat tokitan, aldiz, sagardo gaseosoa nagusitu
da, xanpain-erakoa alegia. Euskal Herrian sagardo tradizionala
dastatzea gustatzen zaigu; gainerako tokietan, ordea, kontsumoa
masifikatu egin da, eta, ondorioz, produkzioa askoz ere industrialagoa
—eta, hortaz, artifizialagoa— bihurtu da.
Asturiasen aurki ditzakegu
antzekotasun gehien sagardoa egiteko moduan. Nolanahi ere, sagardo
arinagoa da hura, eta, gainera, asturiarrek upelean denbora gehiagoan
eduki nahi izaten dute.
Gehiago jakin:Munduko sagardoak
Sagardoaren munduari buruz gehiago jakiteko:
www.sagardotegiak.com
www.argia.com/sagardoa
www.sagardoarenlurraldea.com
